Antygen raka płaskonabłonkowego (SCC-Ag)

Opis

Oznaczenie antygenu SCC polega na pomiarze stężenia glikoproteiny, która jest wytwarzana przez komórki nabłonka płaskiego. Jest to marker nowotworowy stosowany przede wszystkim w monitorowaniu przebiegu raka płaskonabłonkowego, zlokalizowanego m.in. w szyjce macicy, płucach, przełyku lub w rejonie głowy i szyi. Badanie to nie jest testem przesiewowym ani podstawą do rozpoznania raka, lecz służy do oceny skuteczności wdrożonego leczenia (np. chirurgicznego lub chemioterapii) oraz do wczesnego wykrywania wznowy procesu nowotworowego.

Spadek stężenia SCC po terapii zwykle koreluje z dobrą odpowiedzią, natomiast jego ponowny wzrost może wyprzedzać kliniczne objawy nawrotu choroby. Podwyższone stężenie antygenu SCC obserwuje się również w niektórych nienowotworowych stanach, np. w chorobach skóry (łuszczyca, egzema), niewydolności nerek czy chorobach płuc. Do badania pobierana jest krew żylna i zazwyczaj nie jest wymagane specjalne przygotowanie.